وجود هواکش مناسب برای خشک کن حیاتی است. هواکش نامناسب، ریسک آتش سوزی را از طریق تجمع پرز افزایش دهد.
لوله هواکش معمولی قطری در حدود 10 سانتیمتر دارد. این شلنگ را می‌توان از فولاد یا آلومینیوم سخت، آلومینیوم نیمه سخت، فویل منعطف یا پی وی سی/ونیل منعطف ساخت. لوله هواکش ، لبه پشتی خشک کن را به لبه تهیه بیرونی متصل می‌کند و باید در هر دو انتها به کمک بست فلزی در جای خود محکم شود.
هشدار: پیش از تلاش برای تست، نگهداری یا تعمیر، اصول ایمنی را بخوانید.
پیش از بررسی هواکش خشک کن لباس، خشک کن را از برق بکشید یا برق را از جعبه فیوز یا پنل قطع جریان قطع کنید تا از خطر برق گرفتگی اجتناب شود.
ایمن ترین انتخاب برای لوله هواکش، فلز سخت است. دو دلیل برای این کار وجود دارد، دلیل اول اینکه فلز سخت، تاب خوردگی موجود در هواکش منعطف را از بین می‌برد. تاب خوردگی موجب تجمع پرز در هواکش می‌شود و خطر آتش سوزی در پی دارد. دلیل دوم اینکه، فلز آتش نمی‌گیرد و در صورت آتش سوزی پرز، کمک می‌کند که آتش داخل هواکش نگه داشته شود. عیب هواکش سخت این است که متصل کردن آن به خشک کن دشوارتر است، چون باید قادر باشید که آن را پس از قرار دادن خشک کن در جای خود، به خشک کن وصل کنید.
جایگزین منطقی فلز سخت، هواکش آلومینیومی‌نیمه سخت است. این ماده تقریباً در برابر آتش مقاوم است و کمتر مستعد تاب خوردن است. چون این ماده منعطف است، می‌توانید آن را پیش از قرار دادن خشک کن در جای خود، به خشک کن وصل نمایید.
استفاده از لوله‌های هواکش از جنس فویل پوشش دار و پی وی سی/ونیل مسطح، توصیه نمی‌شوند. این لوله‌ها نسبت به آتش مقاومت زیادی ندارند و مستعد تاب خوردن هستند.
در تمام این موارد، هواکشی که استفاده می‌کنید باید تا جای ممکن کمترین طول را داشته باشند و به گونه ای قرار داده شود که بخشی از آن بین خشک کن و هواکش بیرونی محل تجمع پرز نشود.
به صورت دوره ای باید هواکش را بررسی کنید تا مطمئن شوید که گرفتگی مانند پرز یا حمله جوندگان صورت نگرفته باشد. مطمئن شوید که سوراخ یا پارگی وجود ندارد. هواکش بیرونی را از نظر گرفتگی مانند رویش گیاهان، علف‌های هرز یا اشیا قرار داده شده روی آن بررسی کنید. همچنین توصیه می‌شود که هر گونه پرز جمع شده زیر خشک کن را جارو کنید.
یک دیدگاه بنویسید